Sport7.az həmin müsahibəni təqdim edir:

 

- Hər şey yaxşı idi. Bir neçə gün məşqlər etdik, müəyyən "ev tapşırıqları” hazırladıq və bəhrəsini gördük. Açığı, Türkiyə millisi də zəif deyildi. Ancaq yekunda biz məqsədimizə çatdıq. Bəli, danışmaq asandı, ancaq nəticə özü bütün sualları cavablandırır.

 

 

- Bu, bir qədər də məcburiyyətdən oldu. Yorğun idik. İntensiv məşqlər, iki gün ərzində ardıcıl iki yoxlama oyunu keçirməyimiz təsirini göstərdi. Vaxtımız az olduğuna görə, tam hazırlaşa bilmədik.

 

 

- Əslində, millində əvvəllər çıxış etmişdim. Aşağı yaşlı futbolçulardan ibarət müxtəlif yığma komandalarda oynamışam. Bu baxımdan öyrəncəli olduğumu deyə bilərəm. Əlbəttə, böyük futbolla futzal fərqlidi. Ab-havadan tutmuş, oyun dəsti-xəttinə, taktiki gedişlərə qədər hamısı bu oyunları ayırır. 

 

 

- Nə gizlədim, gözləmirdim. Çünki seçim zamanı Yüksək və Birinci Liqalara üstünlük verilir. Ancaq millinin baş məşqçisinin tez-tez oyunlarımızı izləyədiyini görürdüm. 

 

 

- Əlbəttə, çətin idi, ancaq çalışırdıq yerinə yetirək. İstədiyini tam verə bilməsək də, 50/70 faiz buna nail olduq. Çox işləmək lazımdı.

 

 

- Böyük futbol üçün "qoca” sayılırdım, ona görə də ordan ayrıldım.

 

 

- Zədə aldım, sonra isə toparlana, əvvəlki formamı bərpa edə bilmədim. Qərara aldım ki, məkanı, mühiti dəyişmək lazımdı.

 

 

- Milli komandaya yüksəlmək haqda düşünürəm. Bütün fikrim bununla bağlıdı.

 

 

- İkinci Liqa futzala uyğunlaşmaq baxımından tramplin idi. Artıq Yüksək Liqa komandaları ilə danışıqlar aparıram. EKOL-la anlaşmağım mümkündü. 

 

 

- Bir ilə yaxındı futzaldayam. Çətinlik var idi. Böyük futbolda tələblər, meydanda hərəkət fərqlidi. Ancaq futzalda hər şey sırf taktiki gedişlərə söykənir. Bir qədər istiqamət verildikdən sonra, uyğunlaşmağım çətin olmadı.

 

 

- Qazanc ikinci dərəcəlidi, vacib olan oynamaq, məqsədinə çatmaqdı.